Het is alweer even geleden dat ik wat
heb geschreven, maar ik heb het hier nogal druk. Om te beginnen moet (wil) ik
gewoon heel hard werken. Het is hoogseizoen en druk op het eiland. Hotels
zitten vol en die willen dus extra brood. Ook bij de bakkerij is het eigenlijk
elke dag druk. Niet alleen met toeristen, maar ook de locals komen regelmatig
langs. De afgelopen weken hebben we van alles nieuws geïntroduceerd. Zo
serveren we nu soep, heb ik rijstevlaai gemaakt, komt volgende week het broodje
brie in de winkel en zijn de kaas-uien broodjes en prei quiches terug in het
assortiment. Er leuk om lekker af te kunnen wisselen. Hierdoor blijft het voor ons ook
gevarieerd en de klant waardeert het dat we elke keer weer wat anders hebben. En
ze zijn extra blij als iets weer terug in het assortiment komt.
Afgelopen 2 weken zijn de ouders van
Rachel op bezoek geweest, gezellig. Zij komen uit Limburg en met wie anders dan
een echte Limburgse kun je voor het eerst rijstevlaaien maken. Dus afgelopen
donderdag samen aan de kook om de pap goed te krijgen. Erg spannend. We dachten
beide dat het veel te dun was, maar na een proefbaksel kwamen we er snel achter
dat het helemaal goed ging komen. Dus weer iets nieuws en het was erg gezellig
om dit te doen.
Om te proberen mij wat rust te geven
bakt Rachel af en toe een dagje voor mij. Dit is erg lekker en ik kan dan leuke
dingen doen. Zo werd ik vorige week door vrienden gevraagd om een dagje mee
naar Stacia (St. Eustasius) te gaan. Ze hadden bezoek en samen met hen een
vissersboot met kapitein gehuurd. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen en zo
ging ik lekker een dagje ‘off Island’. Stacia is wat groter als Saba, een
lagere vulkaan en meer vlak land. Ik moet wel zeggen dat er amper wat te doen
was. We liepen naar het fort toe en kwamen nauwelijks mensen tegen. Wel veel
ruïnes die zijn overgebleven uit de tijd dat Stacia één van de grootste havens in
de Caribbean was. Even rond gelopen op het fort en door Oranjestad. We zijn
ongeveer twee mensen tegengekomen en toen besloten we maar dat we beter konden
gaan wandelen dan statten. Dus schoenen aan en op naar de vulkaan. Erg leuke
hike moet ik zeggen. Het begin eenvoudig, maar aan het eind was het zowaar rotsklimmen
en op de terugweg abseilen. Erg leuk en goed gezelschap. Aangezien het Duitsers
waren en ze nauwelijks Engels spraken ook gelijk mijn Duits weer bijgespijkerd.
Verbazingwekkend hoeveel er weer boven komt drijven als je het vaker spreekt.
De weg terug met de boot was heerlijk kalm (komt niet vaak voor, golven van
slechts 80 cm). We konden dus volop genieten van een hele mooie zonsondergang. 
Inmiddels werpen de danslessen zijn
vruchten af en kan ik zowaar op een feestje Salsa en Merengue dansen. Heerlijk!
De avond met live muziek kwam dan ook op een super moment en ik heb ongeveer de
hele avond lekker gedanst. Wat zo leuk is aan deze avonden is dat ze vroeg
beginnen en niet zoals in Nederland pas om 11pm (en dan ben je nog te vroeg).
Dus van 7 pm tot 11pm lekker dansen
drinken en zweten, want de temperatuur is hier inmiddels weer omhoog aan het
gaan en de koude avonden zijn voorbij.
Op het moment worden alle trails
nagelopen en wordt er gekeken of er onderhoud moet worden gedaan. Hierbij zijn
ze ook nieuwe dingen tegengekomen en daar is een trail naartoe gemaakt.
Binnenkort dus de bekende routes maar eens verlaten en naar die nieuwe plaatsen
gaan. Leuk voor de afwisseling. Verder ben ik met mijn rescue diver course
bezig. De duiken zitten erop, nu nog theorie examen en dan ben ik rescue diver.
Tijdens deze cursus leer je wat je moet doen als een duiker in paniek raakt,
kwijt of bewusteloos is. Hoe breng je iemand naar het oppervlak, hoe kalmeer
je en hoe breng je iemand naar en op de boot of aan wal. Belangrijkste in ieder geval is om
jezelf niet in gevaar te brengen. Een hele leerzame cursus en hierdoor een
betere duiker geworden denk ik. Het duiken blijft leuk! Elke duik is er wel wat
nieuws of moois te zien. Is het een duik waar weinig bijzonders is, dan geniet
ik van ‘het onder water zijn’ Zwem naast een visje en kijk die recht in de
ogen. Zweef lekker op de stroming of kijk naar andere duikers en wat die
doen. Overigens loop ik altijd naar de
haven en in het kader van ‘voor alles een eerste keer’ waar ik al eens over heb
geschreven heb ik er hier nog eentje. Op mijn weg naar de haven liep ik op een
korte trail (short cut) staan er wat schapen, niets bijzonders want die lopen
er zo vaak (of geiten). Achter de schapen echter stond een ram. Uuuhhh, ja wat
doe je dan. Nou ten eerste stil staan en niet in de ogen kijken. Dus netjes
wachten tot de ram weg was. Hij liep langs me en ik keek even om of die weg
was. NIET dus! Hij keek me aan en viel me aan. So wat hebben die een harde kop
zeg. Een flinke pijnscheut door mijn arm en ik viel tegen de muur aan. Gelukkig
hield die het hierbij, maar ik schrok wel en het deed best pijn. Snel
doorgelopen en hij kwam me niet achteraan.
Foto’s
maak ik steeds minder merk ik, maar ik heb er nog wat van Stacia op gezet en
een paar van Saba. In de diashow kun je ze zien.
Tot zover..
