Aan alles komt een einde….

…Zo ook aan deze blog. Nee, ik vertrek niet van Saba als dat je eerste gedachte is. Het is alleen erg lastig om de blog bij te blijven houden. Zoals jullie hebben kunnen merken is de frequentie van het aantal verhalen dramatisch naar beneden gegaan het afgelopen jaar. Reden is dat ik niet altijd weet wat ik moet schrijven en dat ik er het geduld niet meer voor heb om er echt even voor te gaan zitten. Wat is het nut van een blog als er niets op wordt gezet? Niets. Daarom heb ik besloten dat dit mijn laatste verhaal wordt.

De afgelopen paar maanden hebben vooral in het teken gestaan van bezoek. Zo is in augustus mijn zus en haar familie op bezoek geweest. Ruim twee weken hebben we allerlei leuke dingen gedaan. Zo hebben zij een duikcursus gedaan en zijn ze ook gecertificeerde duikers. Best bijzonder vier leden uit één familie tegelijk certificeren. Het was erg leuk om de onderwaterwereld samen te beleven.

We hebben gewandeld, gezwommen, rondgereden met de geleende auto en gegeten, veel en vaak gegeten. Om ze een beeld van Saba’s ‘keuken’ te geven gingen we (om de dag de andere dagen kookten we zelf dus het valt nog wel ietsjes mee) iedere keer in een ander restaurant eten. Van de indonesian night bij Queens Garden tot de steak bij Swinging doors en de burrito van de Saba Snack Bar en de pizza van Guido’s (die laatste overigens zonder mij). Van alles is er dus geprobeerd en Saba is best gevarieerd.

Tide pools

Een van de hoogtepunten was zoals gewoonlijk weer de tide pools. Het was super kalm dus we konden in de ‘pools’ rondlopen en alle vissen goed zien. Verder natuurlijk veel klauteren en klimmen en vanaf een mooi punt het vliegtuig op zien stijgen. Ook het snorkelen bij Wells bay en de barbecue erna vielen goed in de smaak.

Om mijn werk wat te verlichten kwamen ze met zijn tweeën tegelijk een nachtje helpen bakken. Erg gezellig en een kleine verlichting van de werkzaamheden. Lekker samen deegrollen, brood in en uit de oven halen, brood snijden en natuurlijk afwassen. Volgens mij hebben ze een behoorlijk goede indruk van mijn werk gekregen en was het nog gezellig ook.

 Baguettes rollen

Brooddeeg rollen in de machine

Na die twee weken was het afscheid nemen, maar niet voor lang. Drie weken later zou ik ze weer zien, want toen vloog ik naar Nederland om daar familie en vrienden te bezoeken. Twee hele intensieve weken met heel veel bezoekjes. Van een weekendje weg met te vrienden, lunchen en dineren bij mijn broer, naar de korfbal vereniging, oud collega’s bezoeken, bij de sportclub langs  en natuurlijk maar weer eens goed gewinkeld en mij voorzien van een nieuwe laptop. De oude kon niet zo goed tegen het Saba klimaat en dat zal deze ook niet kunnen, maar ja dat zijn de dingen die horen bij het leven op Saba. Dan denkt iedereen en je moeder dan? Nou dat is simpel, ik verbleef bij haar en tussen alle bezoeken door was ik gezellig thuis. Samen ontbijten of een bakje koffie en zelfs een avond op de bank film kijken en kroketten eten. Het was net een hotel, alles werd gedaan en zelf hoefde zelf ik (bijna) aan niets te denken.

Met de hond spelen

Na deze twee weken vol met het bijpraten, ophalen van herinneringen en verbaast te zijn hoe snel kinderen groeien was het tijd voor ECHT vakantie. Even helemaal niets. Dat deed ik op Aruba. De vlucht ging via Aruba dus heb ik besloten er een paar dagen te blijven. Een heerlijk eiland wat een stuk groter is dan Saba en dat merk je. Het is er veel Amerikaanser. Grote hotels en casino’s veel winkels en zeker in dat deel van het eiland veel drukker. Echter ik had een wonderschoon plekje gevonden aan de Spaans Lagoen. Weg van de stad aan een mooie baai. Het strand Mangel Halto op loopafstand en door het gehuurde autotje toch nog voldoende vrijheid om het eiland te verkennen. Op dag één ben ik de stad wezen verkennen en daarna doorgereden naar het noordelijkste punt ‘ the California light house’. Op de weg terug even een duikschool gezocht om wat duiken te regelen. 

De volgende twee dagen was ik daarmee dus onder de pannen. Aruba onder water is mooi, maar zeker geen Saba. Zou ik dan echt zo verwent zijn dat niets ooit meer zo mooi wordt? Toch is het onder water zijn heerlijk en de groene morenen waren wel erg mooi.

Om ongeveer twee uur ben je weer terug bij je appartement als je gaat duiken. Wat doe je de rest van de dag. Na een middagdutje (ik moest toch weer een beetje in het bakritme komen ;) ) pakte ik lekker de auto om het eiland wat te verkennen. Eén dag ben ik naar het zuiden gereden, naar ‘Baby beach’. 

'Baby beach' 

Om ongeveer twee uur ben je weer terug bij je appartement als je gaat duiken. Wat doe je de rest van de dag. Na een middagdutje (ik moest toch weer een beetje in het bakritme komen ;) ) pakte ik lekker de auto om het eiland wat te verkennen. Eén dag ben ik naar het zuiden gereden, naar ‘Baby beach’. Eén van de beroemdste stranden van Aruba denk ik. Erg mooi was het er zeker en daar heb ik dan ook even lekker gezeten. Later ben ik nog even verder doorgereden en naar de kliffen gelopen. Spectaculaire golven spatten op. Het blijft fascinerend en ontzagwekkend  om de zee met zoveel kracht bezig te zien. De andere middag heb ik in de baai voor mijn appartement gesnorkeld. Mooie morenen gezien en een enorme school papegaaivissen. Die eten dood koraal en je hoort ze ‘grazen’ onder water.

De laatste dag mag ik niet duiken (24 uur voor een vlucht kun je geen duik maken) dus ook de auto maar gepakt en wezen rijden, hier links daar rechts zonder een echt plan. Op een gegeven moment toch maar even een doel gezocht. De rotsformaties. Enorme rots partijen, zomaar in ‘the middle of nowhere’ doemen op. Je kunt erop klimmen en er zijn tuinen omheen aangelegd. Aangezien het een heel erg droog eiland is bestaat die tuin vooral uit cactussen en  struiken zonder veel blad. Dat komt weer als het regenseizoen is.

En dan is het weer voorbij. Zaterdag 26 september vlieg ik terug naar Saba. Eenmaal weer aangekomen voelt het goed om weer terug te zijn. Ook al is de bakker die we hadden aangenomen met twee weken alweer vertrokken en zullen de komende maanden weer hard werken worden is het goed op Saba. De vriendelijkheid, de gemoedelijkheid, het niet op slot hoeven doen van je huis, de waardering voor je werk en de mooie natuur, zowel boven als onder water, het is allemaal bijzonder om deel van uit te maken.

Het hoogseizoen is inmiddels weer van start. Deze maand is er weer Sea and Learn en kunnen we weer alles over dit kleine bijzondere eiland te weten krijgen. Van de ‘ Saba racer’ (‘onze’ slang) tot de vleermuizen en haaien en koraal herstel programma’s en de vulkaan ‘the Mt Scenery’ alles komt voorbij en is erg interessant. Gister was wel de meest speciale avond. We gingen vleermuizen vangen. We hebben er 5 gevangen met speciale netten. Twee verschillende soorten waren het. Fascinerend om te zien en hoe je kunt zien of het volwassenen of jongen zijn en ze zijn prachtig.

Tot slot bedankt dat jullie mijn blog hebben gelezen. Het was leuk om te doen en ik denk dat jullie een realistisch beeld hebben gekregen van hoe ik hier leef.

Tot ziens, goodbye van een wonderschoon Saba

(ook als is er net een onweersbui overgetrokken J