Druk, druk, druk...

Twee weken verder en wat ben ik druk geweest in die weken. Natuurlijk gewoon werken wat tijd kost aangezien dat 6 dagen in de week is. Maar deze twee weken heb ik ook daarnaast veel gedaan. Zo hebben we een diner gehad van de SYCA (Saba Young Chefs Academy). Dit is een korte kookcursus voor kinderen van 15 á 16 jaar. Twee middagen hebben Michel en ik (meer Michel, hij is kok) geprobeerd ze wat over koken, smaak en bakken bij te brengen. Zo hebben we een cordonbleu en appeltaartjes gemaakt, maar ook verschillende salades en gevulde paprika’s. Heel leuk en de 9 ‘studenten’ waren geïnteresseerd en deden goed mee. Het doel van dit alles bestaat eigenlijk uit twee dingen. Ten eerste om ze eens wat anders te laten proeven dan ze gewent zijn. De lokale mensen hier zijn moeilijk van hun gewoontes af te krijgen. Ten tweede gaan eigenlijk alle kinderen voor een vak opleiding van het eiland af. Dat wil dus zeggen zonder ouders. Nu kan een deel bij familie wonen, maar een deel zal ook voor zichzelf moeten zorgen. Weten hoe je moet koken is dan een belangrijk onderdeel. Ter afsluiting was op een derde dag een diner gepland waar iedere student 2 mensen (liefst de ouders, maar dat gebeurt niet altijd) uitnodigen om te komen eten. De studenten koken dan een drie gangen menu voor deze mensen. Erg leuk om dit te kunnen begeleiden. Ik heb natuurlijk een dessert gemaakt. Althans de studenten hebben het gemaakt, ik heb gezegd wat ze moesten doen. 

sorry, kreeg de foto niet over anders, maar probeer het morgen

In de bakkerij is er ondertussen ook veel veranderd.  Nou ja, in de winkel dan. Zoals al gezegd zit het plafond erin, maar inmiddels zijn de wanden ook zo goed als klaar en zijn Rachel en Rodney aan het passen en meten om alle meubels er zo goed en efficiënt mogelijk in te krijgen. Het wordt allemaal heel mooi. Dit zullen ook de Wehlse familieleden van Rachel kunnen beamen. Ook al hadden ze gehoopt dat de winkel al af zou zijn toch hebben ze veel veranderingen kunnen zien. Ze hebben trouwens gelijk Well’s Bay omgetoverd tot ‘Wellse baai’, ze komen namelijk uit Well
(L). We bakken nog steeds op de oude locatie. Hopelijk gaan de ovens snel weer werken, zodat we daar ook weer door kunnen. Want als ze het doen kunnen we over! We dachten trouwens even dat we een nieuwe buurman zouden krijgen. Er zat namelijk een grote landkrab boven de deur van de buren. Maar twee dagen later was deze toch weg. Mooi beestje, maar het zou wat zijn als hij net naar beneden zou vallen en je staat eronder…..

Op Hemelvaartsdag heb ik weer heerlijk gedoken. Het ging zo lekker. De tweede duik was ik alleen met de dive leader. Hierdoor konden we eens naar andere dingen kijken dan normaal. Echt van alles nieuws gezien. Van slakjes tot ‘cleaning shrimp’ en andere hele kleine visjes en beestjes. Hier is normaal niet echt genoeg tijd voor, omdat je met een groep bent. Nu was er alle ruimte voor, echt SUPER. Op de andere duik weer een haai gezien. Blijven mooie beesten, zoals ze rond ‘cruisen’. Die haai was er natuurlijk niet voor niets. Er zat daar zo veel vis dat je niet wist waar je moest kijken.. Ineens zwem je midden in een schol en zijn de vissen overal om je heen. Vervolgens zie je een schildpad die lekker aan koraal knabbelt is en zich op de stroming laat ‘wiegen’ (weet niet hoe ik het anders moet noemen). Wat is duiken toch leuk!

Zaterdag hebben we lekker pizza gegeten bij Queens garden. Gezellig met 7 meiden pizza delen en beppen, blijft leuk. Binnenkort is er een lady’s night bij mij dus dan gaan we daar weer vrolijk mee voort. De volgende ochtend kon ik niet duiken dus wat doe je dan op je vrije dag.. Juist je gaat de berg beklimmen. Gezellig Roxy, de hond van de baas, meegenomen en genoeg water mee. Het is best een klim en aangezien het tropisch is en het dus zeer vochtig kan zijn en je goed zal zweten, is water zeer belangrijk. Na 1,5 uur klimmen bijna op de top. Het laatste stukje is echt een heel smal paadje tussen twee rotsen door en dan zit je daar op bijna 900 meter, heerlijk en voldaan. Na vijf minuten komen de wolken er weer aan en is het uitzicht weg, maar toch die vijf minuten is al heel wat. Zoals je op de foto’s vanaf de boot kunt zien is er vaak een wolk boven de berg en het uitzicht is dan ook zelden helder op de top. Dan begint de weg terug. Die is makkelijker zullen de meeste zeggen, maar niets is minder waar. Die is juist lastiger. Door de trappen krijg je last van je knieën en de treden zijn niet horizontaal. Door het vocht groeit er mos en de treden zijn dus ook nog glad. Oppassen geblazen! Maar ook dat weer overleeft. Na 3 uur wandelen weer heerlijk voldaan in Windwardside aangekomen.

De volgende donderdag ben ik met Karin een dagje naar Sint Maarten geweest. ’s Ochtends heen met de ‘Dawn II’. Dit is een boot met een combinatie van vracht en personen vervoer. Deze boot gaat een paar keer per week van Saba naar Sint Maarten. Na twee uur varen aangekomen op Sint Maarten en dan begin je met ontbijt bij Chesterfield. Dit kun je eigenlijk niet overslaan. Daarna de bus (voor 1,5 dollar) naar Ace doe het zelf zaak genomen. Even boodschapjes doen. Verf halen, hoezen voor de kussens op mijn bank om het appartement wat op te fleuren. Daarna weer terug naar de boulevard om te lunchen, te drinken en nog wat te shoppen. Nieuwe slippers gekocht in de ‘flipflop shop’ en een nieuwe broek voor het werk gekocht. Dat valt trouwens niet mee aangezien de modellen van de broeken hier niet allemaal voor mij zijn weggelegd zal ik maar zeggen. Toch één kunnen vinden gelukkig. Daarna nog net even tijd om een duik in zee te nemen en op het strand te kunnen liggen. I moet wel bekennen dat ik meer lol heb gehad op het grijze strand van Well’s bay, dan hier in het zeer heldere water met wit zand waardoor het er zo mooi blauw uit ziet. Maar dat kan ook aan het gezelschap of de golven hebben gelegen. Om half 3 weer terug richting boot om natuurlijk af te sluiten bij Chesterfield. Uiteindelijk gaat om half 5 de boot weer terug naar Saba. Dan heb je zo'n zonsondergang, beter kan bijna niet....

Op die boot zat ook een vriend van Rachel en Rodney. Die kwam even een weekje op bezoek. Met hem heb ik twee flinke hikes gemaakt. Heel gezellig om eens niet alleen te lopen. Zelfs een hike gedaan die ik anders niet zou doen of in ieder geval niet helemaal. Vertel je dat op een afscheid BBQ van een vriendin blijkt er nog iemand te zijn die ook graag wil hiken, maar niet alleen. Je kent elkaar al maanden en weet dat niet… Dus komende zaterdag gaan ik met haar lekker lopen. Dit was dus tijdens het afscheid van een vriendin. Ze gaat terug naar Nederland, maar komt gelukkig in september weer terug.

Zo zeg dit was het wel weer voor even. Zal ook zo snel mogelijk even foto’s plaatsen, maar dat ligt aan het internet. Dat is op het moment niet altijd even goed.

Zo ja, en dan is het alweer mei

De tijd vliegt hier op Saba. Natuurlijk lijkt dat maar zo. Er zitten nog steeds 24 uur in een dag en 7 dagen in een week, maar toch. Het is al mei en we zijn nog steeds niet over gehuisd. We zijn er wel bijna, maar de oven geeft nog even een probleem. We hebben proef gebakken en toen kwam er een  fout melding. Niets ernstigs (denken we), maar het moet toch worden opgelost. De eerste twee producten uit de nieuwe oven, baquettes en croissants, zien er overigens goed uit. Iets te hoog voorverwarmt waardoor ze te snel kleurden en ze niet lang genoeg konden bakken, maar dat is aan te passen en  dan komt dat helemaal goed. Natuurlijk staan we niet stil en zijn Rodney en Rachel druk bezig met de winkel. Zo zit het plafond erin en zijn ze nu bezig met de achterwand. Ook is de verfkleur getest, maar die was niet echt mooi, dus even een andere uitzoeken. Ook het water is aangesloten, de kneder en opboller doen het, de rekken staan er om het brood op te laten afkoelen. Kortom we zijn er helemaal klaar voor. De planning heb ik ook gemaakt. Dat was een hele puzzel. Twee soorten blikken en twee verschillende maten ovens. En dan moet het allemaal passen. Maar ik denk het nu wel goed te hebben of dat echt zo is zal de praktijk uit moeten wijzen.

Het weer de afgelopen dagen was nogal ‘kortzichtig’. Het was echt heel erg mistig of beter gezegd we zaten in de wolken. De vochtigheid was echt heel hoog. Bijna 100%, dat wil zeggen bijna regen of helemaal regen. Alles is klam. Papier, eten kleren kussens op de bank, alles is klam. Wat wel lekker is dat het twee keer echt heel goed heeft doorgeregend dus heeft iedereen weer een (deels) vol watersysteem. Morgen als het weer beter is zal de was wel weer buitenhangen bij de mensen. Nadeel is dat we vanochtend met het brood naar de winkel brengen echt klets nat zijn geregend. De locals hier denken dar je ziek wordt van het nat worden van de regen, maar met 30 graden ben ik er niet bang voor. De ventilator en airco die ze aan hebben is een grotere oorzaak denk ik.

Natuurlijk ben ik ook jarig geweest. Bedankt voor de mensen die me een kaartje, mailtje of via Facebook hebben gefeliciteerd. Hier vieren mensen niet echt hun verjaardag zoals bij ons. Op mijn verjaardag was ik vrij dus de avond ervoor lekker wezen feesten met wat vrienden. Heel gezellig en heel laat. De volgende dag lekker de pakketjes openen die de familie had opgestuurd. Een en al verrassingen. Natuurlijk knutselwerkjes, briefjes, kaartjes en kadootjes. Ook een leuk filmpje van mijn zus met daarop mijn neefje en nichtje en de hond van mijn moeder die al heel groot is geworden. Dit alles opengemaakt tijdens het Skypen met de hele familie. De meiden van mijn broer hebben voor mij gezongen en ook van hen allemaal knutselwerkjes en een mooi cadeau dat leuk in de kamer hangt.

Zoals de mensen die mijn Facebook vrienden zijn al hebben gezien zijn we naar ‘Wells Bay’ geweest. Dit is een baai (zoals het woord al zegt) waar normaal gesproken alleen maar stenen liggen. Maar eens in de 1 á 2 jaar spoelt er spontaan een strandje aan. Zo ook nu. Het ligt er nu een week of 3 en over een paar weken zal het weer weg zijn. Dit is natuurlijk geen wit zand, maar grijs/zwart lava zand zeg maar. Het is en blijft een vulkaan waar we op wonen. De golven waren echt super!!! Lekker de zee in over de kop gegooid en weer boven gekomen onder het zand en zout water in je neus en mond, maar wat is het heerlijk. Je kunt de foto’s kijken, maar dat kan niet laten zien hoe lekker het echt was. Verder hadden we lekker eten mee voor op de BBQ en salades en bier en wijn erbij. Een hele mooi zonsondergang maakte de hele middag en avond compleet.

Toen werd het 30 April. Ook hier werd het groots aangepakt. ’s Ochtends heel vroeg (het is hier 6 uur eerder) kon je gaan kijken op een grootscherm naar de abdicatie en kroning. Echter verkoos ik mijn bedje en ben ik pas later naar de feestelijkheden gegaan (Ik heb wel gehoord dat Saba weer eens vergeten is, zoals wel vaker draaide alles om Curaçao). Om 10 uur was ik present met de dames en heren van Child Focus voor de koningsspelen. Die hielden wij dus niet op vrijdag, maar op de koninginnedag  zelf. Kroontje gooien, bal in het doel trappen van af de middenlijn (klein veld) en klomp gooien. Het leukste was nog wel het kroontje prik (zoals ezeltje prik zeg maar) De kroon op het hoofd van Willem-Alexander prikken en niet recht op zijn gezicht is best lastig. Natuurlijk gebeurde dit alles op het heetst van de dag en was ik daarna lekker verbrand. Op de achtergrond klinkt de fantastische local band. Heerlijke Salsa en Merengue die je na 3 uur ook wel weer zat bent. Groot voordeel is de gratis drank. Er wordt gratis drank geschonken tot het op is. Kijk dat kan hier dan weer! Verder wordt er net als in Nederland van alles te eten verkocht, maar een rommelmarkt of iets dergelijks is er niet.

Terwijl er weer nieuwe wolken tussen de bergen door drijven ga ik lekker een middagdutje doen…..

Nu na mijn middagdutje en mijn stop bij de nieuwe bakkerij zit ik bij Scouts place alle foto’s (en het zijn er dit keer nog al wat) te uploaden. Het weer is echt heel erg lekker nu. Veel koeler en aangenamer na de flinke regenbuien van vanochtend.

Vergeet ik nog helemaal te vertellen dat we op ‘business trip’ naar Sint Maarten zijn geweest. Eerst 2 uur met de boot varen en geloof me dat is niet zoals met de boot naar Texel of Ameland. Nee dat gaat flink op en neer. Je voelt de boot omhoog gaan en dan komt die met een smak weer neer. Gelukkig redelijke zeebenen. Op Sint Maarten veel boodschappen gedaan voor de bakkerij, zoveel dat we bijna de boot terug hebben gemist. Slechts een paar foto's kunnen nemen, waaronder de foto hiernaast. Op de boot terug naar Saba. Op de achtergrond de haven van Philipsburg. Erg leuk om even op Sint Maarten te zijn geweest. Binnenkort ga ik een plezier dagje doen, zodat ik ook lekker op het strand kan liggen, wat kan shoppen en de toerist uit kan hangen. Het is namelijk hoogste tijd voor nieuwe slippers een kleurtje en mooie foto's van de stranden daar!

Geniet van de foto’s en tot de volgende keer.
Ps. dag later op internet omdat de verbinding me in de steek liet.