Aan alles komt een einde….

…Zo ook aan deze blog. Nee, ik vertrek niet van Saba als dat je eerste gedachte is. Het is alleen erg lastig om de blog bij te blijven houden. Zoals jullie hebben kunnen merken is de frequentie van het aantal verhalen dramatisch naar beneden gegaan het afgelopen jaar. Reden is dat ik niet altijd weet wat ik moet schrijven en dat ik er het geduld niet meer voor heb om er echt even voor te gaan zitten. Wat is het nut van een blog als er niets op wordt gezet? Niets. Daarom heb ik besloten dat dit mijn laatste verhaal wordt.

De afgelopen paar maanden hebben vooral in het teken gestaan van bezoek. Zo is in augustus mijn zus en haar familie op bezoek geweest. Ruim twee weken hebben we allerlei leuke dingen gedaan. Zo hebben zij een duikcursus gedaan en zijn ze ook gecertificeerde duikers. Best bijzonder vier leden uit één familie tegelijk certificeren. Het was erg leuk om de onderwaterwereld samen te beleven.

We hebben gewandeld, gezwommen, rondgereden met de geleende auto en gegeten, veel en vaak gegeten. Om ze een beeld van Saba’s ‘keuken’ te geven gingen we (om de dag de andere dagen kookten we zelf dus het valt nog wel ietsjes mee) iedere keer in een ander restaurant eten. Van de indonesian night bij Queens Garden tot de steak bij Swinging doors en de burrito van de Saba Snack Bar en de pizza van Guido’s (die laatste overigens zonder mij). Van alles is er dus geprobeerd en Saba is best gevarieerd.

Tide pools

Een van de hoogtepunten was zoals gewoonlijk weer de tide pools. Het was super kalm dus we konden in de ‘pools’ rondlopen en alle vissen goed zien. Verder natuurlijk veel klauteren en klimmen en vanaf een mooi punt het vliegtuig op zien stijgen. Ook het snorkelen bij Wells bay en de barbecue erna vielen goed in de smaak.

Om mijn werk wat te verlichten kwamen ze met zijn tweeën tegelijk een nachtje helpen bakken. Erg gezellig en een kleine verlichting van de werkzaamheden. Lekker samen deegrollen, brood in en uit de oven halen, brood snijden en natuurlijk afwassen. Volgens mij hebben ze een behoorlijk goede indruk van mijn werk gekregen en was het nog gezellig ook.

 Baguettes rollen

Brooddeeg rollen in de machine

Na die twee weken was het afscheid nemen, maar niet voor lang. Drie weken later zou ik ze weer zien, want toen vloog ik naar Nederland om daar familie en vrienden te bezoeken. Twee hele intensieve weken met heel veel bezoekjes. Van een weekendje weg met te vrienden, lunchen en dineren bij mijn broer, naar de korfbal vereniging, oud collega’s bezoeken, bij de sportclub langs  en natuurlijk maar weer eens goed gewinkeld en mij voorzien van een nieuwe laptop. De oude kon niet zo goed tegen het Saba klimaat en dat zal deze ook niet kunnen, maar ja dat zijn de dingen die horen bij het leven op Saba. Dan denkt iedereen en je moeder dan? Nou dat is simpel, ik verbleef bij haar en tussen alle bezoeken door was ik gezellig thuis. Samen ontbijten of een bakje koffie en zelfs een avond op de bank film kijken en kroketten eten. Het was net een hotel, alles werd gedaan en zelf hoefde zelf ik (bijna) aan niets te denken.

Met de hond spelen

Na deze twee weken vol met het bijpraten, ophalen van herinneringen en verbaast te zijn hoe snel kinderen groeien was het tijd voor ECHT vakantie. Even helemaal niets. Dat deed ik op Aruba. De vlucht ging via Aruba dus heb ik besloten er een paar dagen te blijven. Een heerlijk eiland wat een stuk groter is dan Saba en dat merk je. Het is er veel Amerikaanser. Grote hotels en casino’s veel winkels en zeker in dat deel van het eiland veel drukker. Echter ik had een wonderschoon plekje gevonden aan de Spaans Lagoen. Weg van de stad aan een mooie baai. Het strand Mangel Halto op loopafstand en door het gehuurde autotje toch nog voldoende vrijheid om het eiland te verkennen. Op dag één ben ik de stad wezen verkennen en daarna doorgereden naar het noordelijkste punt ‘ the California light house’. Op de weg terug even een duikschool gezocht om wat duiken te regelen. 

De volgende twee dagen was ik daarmee dus onder de pannen. Aruba onder water is mooi, maar zeker geen Saba. Zou ik dan echt zo verwent zijn dat niets ooit meer zo mooi wordt? Toch is het onder water zijn heerlijk en de groene morenen waren wel erg mooi.

Om ongeveer twee uur ben je weer terug bij je appartement als je gaat duiken. Wat doe je de rest van de dag. Na een middagdutje (ik moest toch weer een beetje in het bakritme komen ;) ) pakte ik lekker de auto om het eiland wat te verkennen. Eén dag ben ik naar het zuiden gereden, naar ‘Baby beach’. 

'Baby beach' 

Om ongeveer twee uur ben je weer terug bij je appartement als je gaat duiken. Wat doe je de rest van de dag. Na een middagdutje (ik moest toch weer een beetje in het bakritme komen ;) ) pakte ik lekker de auto om het eiland wat te verkennen. Eén dag ben ik naar het zuiden gereden, naar ‘Baby beach’. Eén van de beroemdste stranden van Aruba denk ik. Erg mooi was het er zeker en daar heb ik dan ook even lekker gezeten. Later ben ik nog even verder doorgereden en naar de kliffen gelopen. Spectaculaire golven spatten op. Het blijft fascinerend en ontzagwekkend  om de zee met zoveel kracht bezig te zien. De andere middag heb ik in de baai voor mijn appartement gesnorkeld. Mooie morenen gezien en een enorme school papegaaivissen. Die eten dood koraal en je hoort ze ‘grazen’ onder water.

De laatste dag mag ik niet duiken (24 uur voor een vlucht kun je geen duik maken) dus ook de auto maar gepakt en wezen rijden, hier links daar rechts zonder een echt plan. Op een gegeven moment toch maar even een doel gezocht. De rotsformaties. Enorme rots partijen, zomaar in ‘the middle of nowhere’ doemen op. Je kunt erop klimmen en er zijn tuinen omheen aangelegd. Aangezien het een heel erg droog eiland is bestaat die tuin vooral uit cactussen en  struiken zonder veel blad. Dat komt weer als het regenseizoen is.

En dan is het weer voorbij. Zaterdag 26 september vlieg ik terug naar Saba. Eenmaal weer aangekomen voelt het goed om weer terug te zijn. Ook al is de bakker die we hadden aangenomen met twee weken alweer vertrokken en zullen de komende maanden weer hard werken worden is het goed op Saba. De vriendelijkheid, de gemoedelijkheid, het niet op slot hoeven doen van je huis, de waardering voor je werk en de mooie natuur, zowel boven als onder water, het is allemaal bijzonder om deel van uit te maken.

Het hoogseizoen is inmiddels weer van start. Deze maand is er weer Sea and Learn en kunnen we weer alles over dit kleine bijzondere eiland te weten krijgen. Van de ‘ Saba racer’ (‘onze’ slang) tot de vleermuizen en haaien en koraal herstel programma’s en de vulkaan ‘the Mt Scenery’ alles komt voorbij en is erg interessant. Gister was wel de meest speciale avond. We gingen vleermuizen vangen. We hebben er 5 gevangen met speciale netten. Twee verschillende soorten waren het. Fascinerend om te zien en hoe je kunt zien of het volwassenen of jongen zijn en ze zijn prachtig.

Tot slot bedankt dat jullie mijn blog hebben gelezen. Het was leuk om te doen en ik denk dat jullie een realistisch beeld hebben gekregen van hoe ik hier leef.

Tot ziens, goodbye van een wonderschoon Saba

(ook als is er net een onweersbui overgetrokken J

Anguilla en bezoek

 Het is inmiddels wel weer eens tijd voor een update vanaf Saba. Alhoewel sommigen misschien wel live zijn geupdate door mijn bezoek. Twee vriendinnen kwamen langs en wat een fijne twee weken waren dat! Allereerst was het aanleiding om met de Pasen de bakkerij een dag te sluiten, waardoor ik 4 dagen, jawel 4 dagen achter elkaar vrij was. De keer ervoor was in juni 2014 toen ik in Nederland was dus het was wel een keer tijd). En wat doe je dan, dan ga je van Saba af.  ’s Ochtends naar Sint Maarten gevlogen om daar de dames van het vliegveld te halen. Hierna gelijk door naar Marigot om te wachten op de Ferrie. Onder het genot van een lekker drankje gelijk maar bijkletsen. Eenmaal aangekomen op Anguilla (een Brits eiland net voor de kust van Sint Maarten) lekker naar het appartement en cadeaus uitpakken, niks leuker dan dat als je weg bent van familie en vrienden.

Wat is er nu eigenlijk op Anguilla te doen…. Nou ja, strand, strand en nog eens strand. De rest van het eiland is niet noemenswaardig, zeker in vergelijking met Saba. Maar de stranden……Woorden te kort. Dus de volgende ochtend de auto gepakt en naar het uiterste puntje van het eiland gereden, daar de auto geparkeerd en ons zelf, na een verfrissende duik in de zee, met een cocktail onder de palmbomen geparkeerd. Er zijn vervelendere dingen te verzinnen toch?

Op Anguilla was er op dat moment een festival. Live muziek en heel gevarieerd eten. Red Snapper, red snapper of jawel, red snapper. Dit is een hele vis die gefrituurd word. Een hele overwinning voor mijn bezoek om dat te eten! De volgende dag voor de afwisseling maar weer naar het strand en in de avond op zoek naar iets anders te eten. Tijdens zo’n festival is dat nogal lastig aangezien iedereen daar is inclusief de medewerkers van de andere restaurants. Dus terug naar ht appartement waar gelukkig ook een restaurantje was waar ze goede pizza maakte. Toch nog eten in de buik.

De volgende dag was het alweer tijd om te gaan, op weg naar Saba. Voor mij een thuis, maar voor mijn bezoek was alles nieuw. Erg leuk om mee te maken en om terug te denken hoe het voor mij 2,5 jaar geleden ook was. Voor het eerst Saba zien! De eerste reactie was gelijk dat het veel mooier is dan Anguilla, maar dat wist ik al…

De volgende tien dagen hebben we zoveel gedaan dat het bijna te veel is om op te noemen. De mt. Scenry beklommen, naar de Tidepools, barbecue bij Wells bay, gedoken, nog meer gewandeld en de dames hebben veel op het strand gelegen. Maar vooral veel smooties en cocktails zijn er weggewerkt. Meiden ik heb een super tijd gehad en volgens mij jullie ook!

 

In de weken voorafgaand aan hun bezoek werd ik benaderd of ik meewilde doen met een volleybal toernooi. Nou kan ik dat niet zo goed, net als de rest van ons team, maar ik dacht: ”Yes, sporten”! Dus op zaterdag avond de openingswedstrijd gespeeld, wat lang niet slecht ging. We wonnen zelf. En wat een plezier heb ik gehad. Sporten blijkt dan toch wel belangrijk voor me te zijn.  Hierna konden we iedere woensdag trainen en op zaterdag en zondag werden de wedstrijden gespeeld. Uiteindelijk 3 wedstrijden gewonnen en 3 verloren. Niet slecht als je bekijkt dat de winnaars studenten waren die in America en Canada volleybal spelen.

Dan loop je dus voor het eerst in tijden door een heuse sporthal, je gaat richting de wc en in een ooghoek, een glimps maar zag ik hem staan… deze herkende ik gelijk….ja ja een heuse korfbal paal!!!ze hebben er maar één en hij kan niet omhoog, maar toch een korf!! Gelijk maar ff fototje gemaakt voor het bewijs.

Verder de afgelopen maanden erg veel gewerkt. Rachel was op Sint Maarten om te bevallen en in die tijd heb ik veel extra gewerkt. Het ging gelukkig goed, maar het vergde veel van mijn vrije tijd die al beperkt is. Gelukkig is er dan happy hour bij Scout’s place waar de duikinstructeurs komen. Kunnen we toch nog een beetje gezelligheid meepakken.

De afgelopen maanden is het weer heel droog geweest. En toen ineens was er de eerste regen. Dat blijft altijd weer een mooi moment. Iedereen blij, de straten worden rivieren en de cisterns lopen vol. Nou ja vol. Er is nog lang niet genoeg gevallen, maar hopelijk valt er de komende dagen weer wat om het droge gele eiland weer groen te laten worden en ons allemaal van water te voorzien.

Natuurlijk ook onderwater weer mooie dingen gezien, zoals een heeeeel klein slakje, jong drumfishes  en op mijn verjaardag heel veel haaien, roggen, murrays, een zeepaardje, alles wat je maar wilt zien onderwater en dat in één duik. Er werd gezongen onder water, gedanst op de boot en er was een gebakje meegenomen. Een betere verjaardags duik kon ik me niet wensen.

 

Inmiddels is het laagseizoen.  Hierdoor is het een stuk rustiger en is er weer meer vrije tijd. Afgelopen week maar bijgeslapen van de feestjes. Er was weer live muziek met Braxi music. Een super koppel wat hier regelmatig komt. Ze kunnen echt alles zingen en maken er dan ook een flink feest van op de zaterdag avonden of hebben rustige jazzy muziek tijdens een diner. Fantastisch voor zo’n klein eiland om dit entertainment te hebben. Zeker omdat het weer eens wat anders is.

 

Time flies...

De weken vliegen voorbij en inmiddels is het al weer half maart. Gisteren zijn we bij een veiling geweest voor het goede doel. ‘Save the Saba ecolodge’. Er werden vooral veel schilderijen en tekeningen geveild, maar ik heb een geboden op een voucher voor een diner bij Eden restaurant dus binnenkort lekker uit eten. 

Vorige week zondag ben ik weer wezen duiken. Ja,ja, ik weet het, alweer duiken . Het wordt zo langzamerhand afgezaagd, maar deze twee duiken waren zo gaaf dat ik ze toch even meer aandacht moet geven. De eerste duik gingen we naar ‘ the pinacles’ dit is een ‘onderwaterberg’ een plateau met mooi koraal en omdat het diep is (25 meter aan de top) en ver weg van de kust heb je hier veel kans op haaien. Dit keer waren er 7 in totaal en groupers (enorme baarsen) en het was super mooi. De tweede duike begon normaal. Tent reef was de locatie en daar is het altijd mooi duiken. We vonden eerst een zeepaardje en daarna nog bijzondere slakken. Daarna vond ik een scorpion fish (die lijjken op een steen en zijn dus lastig te vinden) en het aller bijzonderst was een klein slakje, zo groot als een kootje van je pink. Het heet miniature Melo en hieronder zie je een foto. Zo prachtig!! 

Ondertussen zijn ze bij mijn huis aan het klussen. Erg vervelend voor mijn slaap ritme, maar het was nodig om wat hout te vervangen, dus blij dat ze het doen. Gelukkig mag ik het wel zelf gaan verven en kan ik dat dus op een tijd doen dat het mij uitkomt. 

Zoals beloofd ook weer wat onderwijs. Ik liet de vorige keer een foto van een plant zien en beloofde daar wat meer over te vertellen. De plant heet Agave Americana ook  wel de 'century plant' genoemd. De plant heeft deze bijnaam omdat hij maar één keer, aan het einde van zijn leven, bloeit. Dit is niet na 100 haar, zoals de naam doet vermoeden, maar ergens tussen de 10 en 30 jaar. Elke dag loop ik langs deze plant en verbaas me over hoe hoog en groot deze is. Ik heb hem niet opgemeten, maar ze kunnen wel 8 a 9 meter hoog worden. Ze bloeien geel, zoals je kunt zien en het krioelt er van de bijen en banana birds. Als de plant helemaal is uitgebloeit zal deze sterven en weer nieuwe planten vormen. Op Paris hill en Great hill schijnen er verschillende te staan. Daar moet ik dus nog maar eens heen lopen.

Dat is misschien een leuk idee om met mijn aankomende bezoek te doen. Ja, ja ik krijg weer bezoek van 2 vriendinnen. Eerst lekker een lang weekend naar Anguilla en daarna nog 10 dagen op Saba.

 

Mijn vorige bezoek is inmiddels allang weer terug in het koude Canada. Ze gingen van plus 30 naar min 30 in 4 uur vliegen. Brrr. Het was erg gezellig om ze hier te hebben. Lekker BBQ-en bij Wells bay en naar de tide pools als hoogte punten. Alhoewel... De mt Scenery was het letterlijke hoogtepunt en wat een mazzel dat het net helder was voor een mooi uitzicht. Ook gezellig om iedere ochtend even koffie met hen te drinken en de gebakjes productie kon ook omhoog. 

 

Inmiddels heb ik een assistent in de bakkerij, hij zegt weinig, doet zijn werk en maakt mijn werk een stuk minder fysiek, zijn naam….Kalmeijer. Het is een ‘opmaker’ voor niet bakkers, het is een machine die deegstukken voor mij vormt. Ik hoef nu maar een klein deel zelf te doen en de rest doet hij. Erg handig dus.

Nu heb ik af en toe ook een persoon die wel terugpraat om me te helpen, maar die helpt ook in de winkel. Erg fijn om die erbij te hebben, alhoewel we soms te veel praten en ik dan wel eens wat vergeet...oeps. 

 

's nachts in de bakkerij is het lekker rustig en ook buiten gebeurt er niet veel. Heel af en toe echter is er een bijzondere gebeurtenis. Ik ben al eens getuige geweest van een wat toen leek inbraak, en veel drunken mensen na een vrijdag avond. De parades voor carnival zijn ook altijd leuk, maar pas was er wel iets heel bijzonders.... Ik zag iets lopen en ging eens beter kijken. Daar liep ie... Donkie, DE ezel van het eiland. Hij was niet goed vastgebonden en liep met touw en struik door de straat. De containers warden geplunderd endaarna liep ie door naar de volgende plek. Een tijdje later komt ie voor bij gerent met een auto achter zich aan, op de vlucht voor de auto. Nooit gedacht dat een ezel zo snel kon lopen. Heerlijk actie in de nacht! 

Komende week zijn de eilandraad verkiezingen. Ik zal daar wat meer over vertellen in een volgende blog.

 

Tot zover voor deze keer...

Ocopus

Zo 2015 is weer een maand oud! Wat vliegt de tijd. Hier op Saba is het de laatste tijd erg droog. Het eiland ziet er steeds geler uit en we hopen dus op flink wat regen binnenkort. Hopelijk niet van komende week, want dan komt mijn neef uit Canada met zijn vriendin op bezoek. Heb er zin in!

Het plan was om afgelopen zondag te gaan duiken, maar dat ging helaas niet door. Op vrijdag heb ik me flink verbrand aan mijn arm en zeewater is dan niet goed. Dus thuis op de bank. Voordeel is wel dat ik kan uitslapen na het feestje van de vorige avond. 2 weken achter elkaar was er een leuk feest op zaterdag zodat ik ook eens kan gaan!! Vorige week was er een salsa band en zo langzamerhand kan ik me aardig redden op salsa, merengue en pachatta. Dus (na wat ingedronken moed) heerlijk gedanst daarna nog naar Topo Gigo en als afsluiter Guido’s waar je je altijd weer realiseert dat het toch echt tijd is om naar huis te gaan.

Afgelopen zaterdag was er een feestje in de haven bij Deep end. Een bbq en een dj, ook weer te gezellig. Dit was een goede afsluiter van een drukke dag. Werk was heel erg druk. Mede omdat Rachel niet werkte. Zij deed mee aan de Hell’s Gate triatlon. En die heet niet voor niets zo. Eerst 800 m in zee zwemmen, daarna de berg op fietsen (en da’s een flinke klim, menigeen loopt) als laatste nog ‘even’ rennen over de trails. Je kunt dit individueel doen wat een grote groep deed. Rachel deed echter mee aan een dames team. Zij was de zwemmer en 2 anderen deden de andere onderdelen. Voor een 5 maanden zwangere vrouw een hele prestatie! Ze waren 1^ste van de dames teams. Ook  deden er veel schoolkinderen mee. Dit bewijst dat de jeugd het ook leuk vindt om sportief bezig te zijn.

Mijn nieuwjaarduik was overigens wel prachtig. Bij één van de mooiste duik plekken zat een mooie octpus die ging zwemmen (erg bijzonder overdag, het is een nachtdier). Super gezicht om hem van kleur te zien veranderen (foto rechts nauwelijks te zien, links bijna wit) en hoe die zich met de stroming mee liet gaan, 1 tentakel aan een rots vastgrijp die dan heel lang wordt uitgerekt voor die met de rest van de armen de rots weer kan vastgrijpen, Super! Even een educatief momentje. De octopus (inktvis) is een weekdier en word maar 3-5 jaar oud (de gewone die hier leeft). Ze pompen water in hun lichaam en persen dat er weer uit, zo bewegen ze zich voort. Dit zie je trouwens niet. Ze eten schelpdieren, week dieren en krabben e.d. De kleine octopussen groeien heel snel (5% van hun gewicht per dag). Als ze volwassen zijn gaan ze zich voortplanten. Soms ‘geeft’ het mannetje 1 van zijn tentakels met sperma aan het vrouwtje die dit dan bewaard tot ze eitjes legt. Na voortplanting gaat het mannetje binnen een paar maanden dood. Het vrouwtje nadat de eitjes zijn uitgekomen.

Zo genoeg educatie voor nu, volgende keer meer over onderstaande plant…

Iedereen veel plezier met hagel en sneeuw en tot later….