In mijn hele leven ben ik nog nooit zo
vaak verhuisd als hier in 8 maanden tijd. Bij mijn ouders ben ik wel van kamer
verhuisd en kreeg ik mijn eigen zolderkamer helemaal getimmerd door mijn vader.
Later verhuisde ik naar mijn eigen ‘penthouse’, maar dit jaar is wel echt een
verhuis jaar. Natuurlijk van Nederland naar Saba. Op Saba van appartement 1 aan
de drukke weg naar appartement twee waar het rustig was, maar wat wel veel en
vooral stijl lopen was. Afgelopen week ben ik naar mijn 3de locatie gegaan.
Blij toe trouwens dat ik ben verhuisd, want in de laatste nacht dat ik in
appartement 2 sliep kwam het plafond naar beneden. Om 4 uur ’s nachts hoor ik
wat kraken. Het leek of iemand bananen aan het afhakken was. Nu was het
carnaval en dan kijk je nergens van op, maar het was toch wel wat meer lawaai.
Misschien is er een boom om gevallen, want dat is al eerder gebeurt. Ik naar
buiten, niets te zien. Binnen doe ik de lamp aan en zie ik ineens dat het
plafond naar beneden is gezakt. Het halve plafond hangt los en het blijft maar
zakken. Snel alle spullen weggehaald onder dat deel van het plafond en maar in
bed gaan liggen. Het bleef maar zakken, totdat het op de TV en de roede van het
gordijn bleef rusten. Hierna kon ik verder slapen en zoals gezegd de volgende
ochtend dat huis verlaten.
Plekje nummer 3 is een houten cottage in
Windwardside. Dicht bij het werk, mooi uitzicht en enorm veel ruimte. Nadeel
daarvan is wel dat je meer moet schoonmaken, maar ja dat moet je er voor
overhebben. Groot voordeel is dat ik nu een hond heb. Rico heet hij en het is
de hond van de vorige bewoners die de hem voorlopig nog niet mee kunnen nemen.
Gezellig een hond rond het huis. Meenemen om te wandelen (alhoewel ik daar nog
niet veel tijd voor heb) of hij ligt gewoon gezellig bij je als je buiten zit. Hier
hoop ik het toch wel wat langer uit te houden. Zeker tot volgend jaar juni,
want ik heb besloten om in ieder geval tot dan te blijven. Ook de kat ‘Sponge
bob’ is lief, maar verwend. Hij wil brokjes alleen eten als ze net in de bak
zitten. Als hij ze niet op eet wil hij later nieuwe. Maar Marlies is niet gek
en zorgt er wel voor dat hij ze opeet voor er nieuwe bij gaan. En dat werkt al
aardig. Sponge bob komt lekker naast je op de bank liggen wat eigenlijk best
gezellig is. Kortom een goede plek om lekker te blijven wonen. Nog een groot
voordeel is dat ik een logeerkamer heb en er dus mensen kunnen blijven slapen,
zoals mijn moeder die langskomt.
Met de winkel gaat het super. We krijgen
alles beter onder controle en weten beter wat we moeten bakken en hoe we alles
moeten regelen. De oven doet het nog steeds niet, dus we bakken op twee
plaatsen. Ik bak het brood in de ‘oude’ bakkerij en Rachel bakt de pastries in
de ‘nieuwe’ bakkerij. Dat gaat op zich wel, maar ja het zijn wel extra uren en
het kost veel energie. ’s Ochtends zijn we eerst aan het brood dragen van de
ene naar de andere bakkerij. Dit is goed voor de conditie, maar ik loop liever
een trail op de berg dan 10 keer de straat op en neer. Het assortiment is flink
uitgebreid . Zo hebben we lekker soezen, tompoezen, verschillende cake gebakjes
allerlei belegde broodjes en schuim. De mensen vinden het heerlijk. We krijgen
wel klachten. Zo zei een klant: “You are ruining the ladies on the island” en
laten de mannen hun buiken zien om te klagen dat ze te dit worden. Dit zijn
natuurlijk voor ons goede klachten aangezien ze al het lekkers niet kunnen
laten liggen. Zo langzamerhand gaan we verder met het praktisch inrichten van
de bakkerij. We weten beter wat er nog nodig is en zullen dat in de komende
periode gaan regelen. Het wordt nu rustig op het eiland. Eerst zijn de
studenten bijna 3 weken weg en daarna is het september en is er niets te doen.
Toeristen komen niet, omdat het orkaan seizoen er is. Veel bedrijven sluiten
voor een vakantie en dus is het voor ons ook rustiger. Dit is een mooie tijd om
alle klusjes aan te pakken, zodat we vanaf oktober helemaal klaar zijn voor het
hoogseizoen.
Over vakantie gesproken. Ook ik ga er
een weekje tussenuit. Lekker even ontspannen. Vast duiken en hiken en varen en ….
Heerlijk. Als ik terug ben zal ik daar over vertellen. Nu nog even mijn
advanced duikcursus afronden zodat ik helemaal klaar ben om te gaan vertrekken
en ik overal tot 30 meter diep kan duiken. Nog 2 duiken en ik ben zover. Dit is
ook een navigatie duik waar ik wel tegenop zie, maar ook dat zal wel weer goed
komen. Mijn search & recovery duik voor dezelfde cursus was trouwens super.
Eerst een ‘lost object’ zoeken. Dit was een lood gordel. Dus vierkantje zwemmen
en zoeken naar de gordel. Gordel gevonden met de geoefende knopen aan een ‘lift
bag’ vastmaken. Lucht in de zak blazen en dan kun je het object rustig mee
omhoog nemen. Ben ik bezig met het knopen van de touwtjes zwemt er een
schildpad zo tussen mijn benen door. Echt mooi. Breng ik de zak naar boven zien
we op de bodem een rog zwemmen. Na de oefening gaan we door met een ‘fun dive’
en wat vinden we… een zeepaardje!!! Zo ontzettend gaaf!! Je ziet ze niet vaak
en ze zijn niet altijd makkelijk te vinden, maar nu zagen we hem met zijn
staart aan het koraal, mee deinend op de stroming van het water. Dit was echt
super!! Na even te hebben gekeken weer door met de duik. Allemaal andere dingen
gezien, maar die zien we vaker. Zijn we bijna terug bij de boot komt er echt
een enorme zeeschildpad op een meter voorbij zwemmen. Ik kijk hem recht in de
ogen. Allebei hadden we echt zo iets van ‘hoe kan dit nou’ dit was echt een
ongekende duik. De duiken die je onthoud. Dit zijn de dingen die je in je
logboek zet. Natuurlijk was ik weer iets te enthousiast op de boot, want er
waren ook klanten die dit alles niet hadden gezien en dat is voor hen
natuurlijk niet zo leuk, maar ja zo ben ik nou eenmaal.
Het kan zijn dat het wel september wordt
voor ik weer schrijf aangezien ik op vakantie ga. Of misschien plaats ik alleen
even wat foto’s nou ja dat zien jullie wel.
Groeten aan iedereen in het oververhitte
Nederland.
