Bonaire

Na mijn 3 weken vakantie in Nederland moest ik natuurlijk even bijkomen en dat heb ik gedaan op Bonaire. Zoals iedereen natuurlijk weet is Bonaire ook een eiland dat behoort tot het Koninkrijk der Nederlanden. Dit eiland is echter veel Nederlandser dan Saba. De voertaal is ook echt Nederlands en er wordt bijna raar gekeken als je geen Nederlands spreekt.

Inmiddels wonen er op Bonaire een aantal vrienden die ik op Saba heb leren kennen. Bij twee van hen kon ik blijven slapen. Heel erg gezellig natuurlijk, ook al waren we niet veel thuis. Op de dag van aankomst speelde Nederland tegen Australië. Op het strand was een tribune gebouwd en het zat vol met oranje gekleurde mensen (of rood van de zon). In de rust even snorkelen wat toch weer eens anders is als de reclames en commentaren van de ‘experts’ aan te horen.

Op de dagen erna vooral gedoken. Hele leuke duiken gemaakt met mijn voormalige duikinstructeurs. Mooie dingen gezien, zoals uit de foto’s wel blijkt. De inktvissen zijn wat lastig te herkennen. Ze zitten in hun hol verscholen. Je ziet de ogen echter wel, de bollen zijn duidelijk te herkennen. De garnaal is mijn beste foto onder water ever denk ik.

Je ziet ze zeer regelmatig in verschillende vormen, zoals deze ‘spotted’ maar ook blauwe, glazen (helemaal doorzichtig) en de ‘sexy shrimp’ deze beweegt zijn kont de hele tijd. Als een vis parasieten heeft zet die mond en kieuwen helemaal open (je kijkt dan door de mond en kieuwen, je kan er je hand bij wijze van spreken doorheen steken). De garnalen gaan dan aan het werk om alles schoon te maken. Erg mooi om te zien.
  
Ook heb ik hier mijn eerste wrak duik gemaakt. In en uit het wrak door de vroegere deuren. Eerst even lastig, maar als je goed bent met je drijfvermogen is het uiteindelijk niet heel moeilijk. Weer een nieuwe ervaring dus.

Op de laatste dag mag ik niet duiken in verband met de vlucht de volgende dag (24 na duiken mag je pas vliegen). Mooie gelegenheid dus om het nationale park te bezoeken. Het is erg droog op Bonaire en hierdoor is er ook hele andere begroeiing dan op Saba. Geen regenwoud, maar woestijn taferelen met cactussen zo groot als bomen. Ook mooi, maar anders. De kustlijnen zijn prachtig en de zee is ruig, dus golven te over. Blijft fascinerend die zee, altijd weer. Eén plek was heel bijzonder, ‘blow hole’. Hier wordt het water door de luchtdruk weer van de rotsen afgespoten.

Enorme golven komen eerst tegen de rotsen en vervolgens wordt het water enorm hoog opgeblazen, erg mooi om te zien. Omdat het zo droog is zijn veel zoet water meren droog en zijn er dus ok minder flamingo’s als normaal, maar ze zijn er wel! Jawel, ik heb flamingo’s in het wild gezien! Erg mooie beesten. Het schijnt dat ze er niet van houden om in het water te staan, want dan krijgen ze koude poten. Daarom staan ze op 1 been om de andere op te warmen. Helaas voor hun moeten ze toch eten uit het water halen en kunnen ze het dus niet vermijden in het water te staan. Verder vliegen er Arenden, Parkieten en Papegaaien rond, lopen er Leguanen en wat is een eiland zonder geiten. Het laatste wapenfeit is snorkelen bij….. Hier zien we enorme papegaai vissen, je hoort ze zelfs ‘grazen’ van het zeewier. Ook zijn er morenen en een zeeschildpad. Kortom een leuke afsluiter.

 ’s Avonds een afscheid bbq in de ‘divehut’, hier komen veel duikers en instructeurs aan het einde van de dag een afzakkertje nemen. Een gezellig eind van een fantastische vakantie.

De volgende dag al vroeg weer weg, om half zeven moet ik op het vliegveld zijn. Natuurlijk netjes op tijd als altijd wil ik inchecken. Maar ja het blijft de Caribbean en dus was er weer wat mis. Netjes geboekt, maar ik sta niet op de passagiers lijst. Samen met 5 anderen wel te verstaan. Ook op zijn Caribbisch wordt er niet echt gecommuniceerd wat er gaat gebeuren, het enige wat zeker is, is dat we onze aansluiting zullen halen (dit is de zelfde maatschappij, wat dan weer een meevaller is). Het vliegtuig waar ik eigenlijk in mee zou gaan vertrekt, te laat, maar zonder mij. Nog steeds geen idee hoe wij naar Curaçao komen en de mensen voor de volgende vlucht (die voor mij veel te laat zou zijn) kwamen al binnen. Opeens komt dezelfde dame die alles had geregeld aanlopen en de 6 personen die niet op de lijst stonden mesten inchecken. Wat blijkt nu, ze hebben een klein erg oud privé vliegtuig gecharterd. Zo een uit de jaren 80 toen er nog aanzienlijk gerookt werd aangezien er 2 asbakken per stoel waren. Precies 6 personen pasten erin en het waren heerlijk comfortabele stoelen. Bij de douane werden een mede passagier en ik direct opgevangen en naar de aansluitende vlucht gebracht en zo had ik nog net de aansluiting te pakken. Dus een compliment is wel op zijn plaats, want het probleem was uitstekend opgelost. Zelfs mijn bagage was nog meegekomen.

Eenmaal weer terug op Saba was het een fijn weerzien van Rachel Rodney en alle andere bekenden. Ook de bewoners waren erg blij dat we weer open waren, want een week zonder Bizzy B overleven ze bijna niet.

Inmiddels 2 weken verder lijkt de vakantie alweer heel ver weg, maar het was een mooie tijd met leuke momenten en gezelligheid. Nu tijd om te werken en aan het eind van deze maand Carnaval te vieren (als ik er dit jaar kom, vorig jaar kwam ik niet verder dan de kroeg….)