Druk, druk, druk...

Twee weken verder en wat ben ik druk geweest in die weken. Natuurlijk gewoon werken wat tijd kost aangezien dat 6 dagen in de week is. Maar deze twee weken heb ik ook daarnaast veel gedaan. Zo hebben we een diner gehad van de SYCA (Saba Young Chefs Academy). Dit is een korte kookcursus voor kinderen van 15 á 16 jaar. Twee middagen hebben Michel en ik (meer Michel, hij is kok) geprobeerd ze wat over koken, smaak en bakken bij te brengen. Zo hebben we een cordonbleu en appeltaartjes gemaakt, maar ook verschillende salades en gevulde paprika’s. Heel leuk en de 9 ‘studenten’ waren geïnteresseerd en deden goed mee. Het doel van dit alles bestaat eigenlijk uit twee dingen. Ten eerste om ze eens wat anders te laten proeven dan ze gewent zijn. De lokale mensen hier zijn moeilijk van hun gewoontes af te krijgen. Ten tweede gaan eigenlijk alle kinderen voor een vak opleiding van het eiland af. Dat wil dus zeggen zonder ouders. Nu kan een deel bij familie wonen, maar een deel zal ook voor zichzelf moeten zorgen. Weten hoe je moet koken is dan een belangrijk onderdeel. Ter afsluiting was op een derde dag een diner gepland waar iedere student 2 mensen (liefst de ouders, maar dat gebeurt niet altijd) uitnodigen om te komen eten. De studenten koken dan een drie gangen menu voor deze mensen. Erg leuk om dit te kunnen begeleiden. Ik heb natuurlijk een dessert gemaakt. Althans de studenten hebben het gemaakt, ik heb gezegd wat ze moesten doen. 

sorry, kreeg de foto niet over anders, maar probeer het morgen

In de bakkerij is er ondertussen ook veel veranderd.  Nou ja, in de winkel dan. Zoals al gezegd zit het plafond erin, maar inmiddels zijn de wanden ook zo goed als klaar en zijn Rachel en Rodney aan het passen en meten om alle meubels er zo goed en efficiënt mogelijk in te krijgen. Het wordt allemaal heel mooi. Dit zullen ook de Wehlse familieleden van Rachel kunnen beamen. Ook al hadden ze gehoopt dat de winkel al af zou zijn toch hebben ze veel veranderingen kunnen zien. Ze hebben trouwens gelijk Well’s Bay omgetoverd tot ‘Wellse baai’, ze komen namelijk uit Well
(L). We bakken nog steeds op de oude locatie. Hopelijk gaan de ovens snel weer werken, zodat we daar ook weer door kunnen. Want als ze het doen kunnen we over! We dachten trouwens even dat we een nieuwe buurman zouden krijgen. Er zat namelijk een grote landkrab boven de deur van de buren. Maar twee dagen later was deze toch weg. Mooi beestje, maar het zou wat zijn als hij net naar beneden zou vallen en je staat eronder…..

Op Hemelvaartsdag heb ik weer heerlijk gedoken. Het ging zo lekker. De tweede duik was ik alleen met de dive leader. Hierdoor konden we eens naar andere dingen kijken dan normaal. Echt van alles nieuws gezien. Van slakjes tot ‘cleaning shrimp’ en andere hele kleine visjes en beestjes. Hier is normaal niet echt genoeg tijd voor, omdat je met een groep bent. Nu was er alle ruimte voor, echt SUPER. Op de andere duik weer een haai gezien. Blijven mooie beesten, zoals ze rond ‘cruisen’. Die haai was er natuurlijk niet voor niets. Er zat daar zo veel vis dat je niet wist waar je moest kijken.. Ineens zwem je midden in een schol en zijn de vissen overal om je heen. Vervolgens zie je een schildpad die lekker aan koraal knabbelt is en zich op de stroming laat ‘wiegen’ (weet niet hoe ik het anders moet noemen). Wat is duiken toch leuk!

Zaterdag hebben we lekker pizza gegeten bij Queens garden. Gezellig met 7 meiden pizza delen en beppen, blijft leuk. Binnenkort is er een lady’s night bij mij dus dan gaan we daar weer vrolijk mee voort. De volgende ochtend kon ik niet duiken dus wat doe je dan op je vrije dag.. Juist je gaat de berg beklimmen. Gezellig Roxy, de hond van de baas, meegenomen en genoeg water mee. Het is best een klim en aangezien het tropisch is en het dus zeer vochtig kan zijn en je goed zal zweten, is water zeer belangrijk. Na 1,5 uur klimmen bijna op de top. Het laatste stukje is echt een heel smal paadje tussen twee rotsen door en dan zit je daar op bijna 900 meter, heerlijk en voldaan. Na vijf minuten komen de wolken er weer aan en is het uitzicht weg, maar toch die vijf minuten is al heel wat. Zoals je op de foto’s vanaf de boot kunt zien is er vaak een wolk boven de berg en het uitzicht is dan ook zelden helder op de top. Dan begint de weg terug. Die is makkelijker zullen de meeste zeggen, maar niets is minder waar. Die is juist lastiger. Door de trappen krijg je last van je knieën en de treden zijn niet horizontaal. Door het vocht groeit er mos en de treden zijn dus ook nog glad. Oppassen geblazen! Maar ook dat weer overleeft. Na 3 uur wandelen weer heerlijk voldaan in Windwardside aangekomen.

De volgende donderdag ben ik met Karin een dagje naar Sint Maarten geweest. ’s Ochtends heen met de ‘Dawn II’. Dit is een boot met een combinatie van vracht en personen vervoer. Deze boot gaat een paar keer per week van Saba naar Sint Maarten. Na twee uur varen aangekomen op Sint Maarten en dan begin je met ontbijt bij Chesterfield. Dit kun je eigenlijk niet overslaan. Daarna de bus (voor 1,5 dollar) naar Ace doe het zelf zaak genomen. Even boodschapjes doen. Verf halen, hoezen voor de kussens op mijn bank om het appartement wat op te fleuren. Daarna weer terug naar de boulevard om te lunchen, te drinken en nog wat te shoppen. Nieuwe slippers gekocht in de ‘flipflop shop’ en een nieuwe broek voor het werk gekocht. Dat valt trouwens niet mee aangezien de modellen van de broeken hier niet allemaal voor mij zijn weggelegd zal ik maar zeggen. Toch één kunnen vinden gelukkig. Daarna nog net even tijd om een duik in zee te nemen en op het strand te kunnen liggen. I moet wel bekennen dat ik meer lol heb gehad op het grijze strand van Well’s bay, dan hier in het zeer heldere water met wit zand waardoor het er zo mooi blauw uit ziet. Maar dat kan ook aan het gezelschap of de golven hebben gelegen. Om half 3 weer terug richting boot om natuurlijk af te sluiten bij Chesterfield. Uiteindelijk gaat om half 5 de boot weer terug naar Saba. Dan heb je zo'n zonsondergang, beter kan bijna niet....

Op die boot zat ook een vriend van Rachel en Rodney. Die kwam even een weekje op bezoek. Met hem heb ik twee flinke hikes gemaakt. Heel gezellig om eens niet alleen te lopen. Zelfs een hike gedaan die ik anders niet zou doen of in ieder geval niet helemaal. Vertel je dat op een afscheid BBQ van een vriendin blijkt er nog iemand te zijn die ook graag wil hiken, maar niet alleen. Je kent elkaar al maanden en weet dat niet… Dus komende zaterdag gaan ik met haar lekker lopen. Dit was dus tijdens het afscheid van een vriendin. Ze gaat terug naar Nederland, maar komt gelukkig in september weer terug.

Zo zeg dit was het wel weer voor even. Zal ook zo snel mogelijk even foto’s plaatsen, maar dat ligt aan het internet. Dat is op het moment niet altijd even goed.