Na het behalen van mijn duikbrevet dacht
ik, eerst even wat ‘gewone duiken’. Echter niets is minder waar. Op vrijdag
word ik wakker gebeld (om 13 uur, ik blijf een bakker) of ik mee ga op een
nachtduik. Toevallig hadden we het daar al over gehad, maar niet op zo’n korte termijn.
Natuurlijk denkt Marliesje ‘LEUK, ik ga mee!’ Dus mijn eerste duik na de Paddi
is een nachtduik. Lekker ’s avonds op de boot. Eerst even naar de haven lopen.
Dat is drie kwartier bijna alleen maar berg af wat de volgende dag spierpijn in
de bovenbenen opleverde. Daarna op de boot genieten van een prachtige
zonsondergang. Normaal is de zon al achter de berg en zie ik hem niet meer in
zee zakken. Nu dus in volle glorie. De golven waren behoorlijk, maar daar heb
je onderwater geen last van dus dat is even tijdens het varen lastig. Iedereen
een zaklamp mee om alles te kunnen zien en daar gaan we. In de schemering het
water in en in een mum van tijd is het echt donker. Dan ziet alles er ineens
anders uit. De ‘gewone’ vissen zijn minder te zien, maar de jagers zijn
actiever. Zo hebben we prachtig een rog zien zwemmen. Ook zwom er een grote Baracuda.
Verder nog een zeekomkommer en een grote garnaal gezien en dan bedoel ik 30 of
40 cm groot. Na 45 minuten weer omhoog en even bijkomen. Want vermoeiend blijft
het. Nu op naar de volgende duik ergens deze week.
Verder is de familie van Rachel langs
geweest. Daar zat bakker Karel (inmiddels met pensioen) uit Well bij. Hij heeft
mij 3 keer geholpen met bakken. Het blijkt maar weer eens dat je bakken niet
verleerd, want hij ging als een tierelier. Verder gezellig gegeten bij Swinging
doors. Het was ‘Ribs and chicken’ avond. Lekker van de bbq. 
De rest van de week lekker rustig
geweest. Beetje voetbal training gegeven. Ingevallen bij de ‘Arts and craft’
(knutselmiddag) en nogmaals met de familie van Rachel gegeten.
Zondag was er weer een feestje
georganiseerd bij ‘Cove Bay’. Dit is HET strand en hier kun je een vuurtje
stoken en er is standaard een bbq. Dit zijn echte Amerikaanse feestjes. Iedereen
neemt wat te eten en te drinken mee. Iedereen kan dan pakken wat hij wil. De
overheerlijk wraps waren mijn bijdrage. Wat het helemaal mooi maakte was de
volle maan. Dus gezellig eten, drinken (niet te veel) en praten in het Nederlands,
Engels en Duits. Dat is af en toe wel wat verwarrend. Om 23 uur naar huis en
dan is het weer erg vroeg om 2 uur, maar ja ‘thats life’.
Wat betreft werk heb ik de productie
inmiddels wat opgevoerd. Alle dagen maak ik meer brood op sommige dagen zelfs
het dubbele. Verder zijn we steeds weer nieuwe dingen aan het testen, zoals de
suikerbolus. Die vinden de mensen hier wel lekker. Ze houden hier van zoet dus
dat zit met een bolus wel goed. Ook heb ik de ciabatta’s inmiddels zoals ze
horen. Bedankt voormalig collega’s van het NBC voor alle recepten, adviezen en
informatie. Heb er veel aan gehad.
De bakkerij zelf vordert nog niet hard,
maar het elektrisch is inmiddels wel aangesloten en nu de ouders van Rachel weer
weg zijn is er weer wat meer tijd daarvoor. Wat wel heel fijn is dat de mannen
van het bezoek de karren hebben aan gepast. Nu hebben de broden voldoende
ruimte om te rijzen. Dus deze week weer verder en we blijven positief, iets
anders werk al helemaal niet.
Nou dit was het wel weer even.
Tot later
Geen opmerkingen:
Een reactie posten